De overheid wil dat wij, Internationale Ceramic Workshop China, voor een school achterlijke kindertjes een middag moeten verzorgen. De school rijdt drie uur heen en drie uur terug naar onze studio’s. Ze zijn wisselend in niveau maar behoorlijk gestoord, die kindertjes! Sommigen autistisch, enkelen met syndroom van Down, bij anderen zie ik niet wat er mee is. Een enkele loeit wat voor zich uit. De ouders zijn lief, met kinders op schoot prutsen ze wat met klei. Ik moet zingen, zo is bepaald. Mijn collega’s draaien een potje met ze of ze maken een bakje. Er was een moslim kindje met zn ouders; vader met kalotje op en moeder met hoofddoek. Terwijl ik zing (met hoed met sjawl op) probeer ik contact te maken wat soms lukt, soms niet. In China is het bijna nog moeilijker om een niet gezond kindje te hebben dan in de westerse wereld. Het komt erg aan, dit middagje met die kinderen. Na afloop krijgen wij een prijs met complimenten hoe goed wij die middag verzorgden. Iedereen moet op de foto.
